مراحل ایمپلنت دندان به ترتیب

1. مرحله اول از مراحل ایمپلنت دندان، جراحی قرار دادن پایه ایمپلنت است. این پایه، که اغلب از تیتانیوم ساخته می‌شود، به عنوان جایگزینی برای ریشه دندان عمل می‌کند. جراحی با بی‌حسی موضعی انجام می‌شود تا هرگونه درد یا ناراحتی برای بیمار به حداقل برسد. پس از ایجاد شکاف کوچک در لثه، ایمپلنت در استخوان فک قرار داده می‌شود.
2. پس از قرار دادن پایه ایمپلنت، مرحله ادغام استخوان آغاز می‌شود که در آن استخوان فک به تدریج به دور ایمپلنت می‌روید و با آن ادغام می‌شود. این فرآیند، که اصطلاحاً “استئواینتگریشن” نامیده می‌شود، ممکن است چندین ماه به طول انجامد. طی این دوره، بیماران باید به دستورالعمل‌های دندانپزشک برای مراقبت و رعایت بهداشت دهان و دندان عمل کنند تا از هرگونه عفونت یا مشکل دیگر جلوگیری شود.
3. پس از اتمام فرآیند استئواینتگریشن از مراحل کاشت ایمپلنت دندان، مرحله نصب اباتمنت انجام می‌گیرد. اباتمنت یک قطعه واسطه است که بر روی پایه ایمپلنت پیچ می‌شود و نقش حمایتی برای تاج دندانی را دارد. این مرحله نیز معمولاً نیاز به یک جراحی کوچک دارد که در آن لثه‌ها برای نصب اباتمنت برش خورده و سپس بخیه زده می‌شوند.
4. آخرین مرحله از مراحل ایمپلنت کردن دندان، قرار دادن تاج دندانی است. تاج‌ها از موادی مانند سرامیک یا پورسلین ساخته می‌شوند و به گونه‌ای طراحی می‌شوند که ظاهر و عملکرد دندان‌های طبیعی را شبیه‌سازی کنند. پس از آماده‌سازی و تنظیم تاج، آن را بر روی اباتمنت محکم می‌کنند تا یک دندان مصنوعی پایدار و زیبا ایجاد شود.

چه مشکلاتی ممکن است بعد از مراحل ایمپلنت دندان اتفاق بیافتد؟

با وجود مزایای بسیار ایمپلنت دندان، مانند هر روش پزشکی دیگری، این روش نیز ممکن است با چالش‌ها و ریسک‌های خاصی همراه باشد. یکی از مشکلات احتمالی که ممکن است بعد از مراحل ایمپلنت کردن دندان رخ دهد، عفونت در محل جراحی است. این می‌تواند به دلیل عدم رعایت بهداشت دهان و دندان پس از جراحی یا وجود باکتری‌ها در حین جراحی باشد.

یکی دیگر از ریسک‌های مرتبط با ایمپلنت دندان، آسیب به ساختارهای اطراف مانند دندان‌های مجاور، اعصاب و رگ‌های خونی است. آسیب عصبی می‌تواند منجر به درد، بی‌حسی یا سوزن سوزن شدن در لب‌ها، لثه‌ها، چانه یا دندان‌ها شود. این شرایط معمولاً موقتی است اما در موارد نادر می‌تواند دائمی باشد.

ریسک دیگر، شکست یا از دست دادن ایمپلنت است. این می‌تواند به دلیل عدم التیام صحیح، استخوان‌سازی ناکافی در اطراف ایمپلنت یا فشار بیش از حد بر روی ایمپلنت پس از قرار دادن آن رخ دهد. اگرچه شکست ایمپلنت نسبتاً نادر است، اما در صورت وقوع می‌تواند نیاز به جراحی مجدد و جایگزینی ایمپلنت داشته باشد.

در نهایت، یکی از عوارض احتمالی ایمپلنت دندانی، عدم ادغام موفق ایمپلنت با استخوان است. این مشکل که به “شکست استئواینتگریشن” معروف است، ممکن است به دلیل کیفیت ضعیف استخوان، سیگار کشیدن، بیماری‌های خاص یا فشار زودرس بر روی ایمپلنت رخ دهد. در چنین مواردی، ممکن است نیاز به برداشتن ایمپلنت و انجام روش‌های جایگزین باشد.

منبع: مراحل ایمپلنت دندان - مرکز ایمپلنت تهران